Vandaag vieren we met z’n allen kerstmis. Voor een deel van ons is dit een belangrijke Christelijke feestdag. Misschien zelfs gisterenavond met de traditionele kerstnachtviering. Voor een ander deel van ons is dit vooral een dag van gezellig samenzijn, een dag dat we allemaal dromen van wereldvrede, hoewel we weten dat dit een utopie is.
De dag bij uitstek dat de ganse familie bij mekaar is, gezellig genieten van een heerlijk diner. De dag dat, de meesten onder ons, hun zorgen even opzij kunnen zetten.
Als ik deze blog aan het schrijven ben, is het einde november (ja, soms werkt mijn planning). Gisterenavond was de 2de liveshow van ‘the voice’ op tv en mijn kids zijn daar zot van. Zelf was ik enerzijds wat op mijn laptop aan het werken (mails bekijken en beantwoorden) en anderzijds aan het mee kijken / luisteren. Plots hoorde ik Koen Wauters heftig uithalen naar de social media, mensen die zomaar verschrikkelijke reacties plaatsen, … Hierbij moest ik denken aan mijn dochter, die onlangs huilend thuis kwam van school. Ze had problemen met een vriendin en die stuurde (uiteraard via social media) een bericht dat heel veel mensen op school niet geloofden dat ze echt allergisch was en dat dit maar aandachttrekkerij was. Herkenbaar? Tuurlijk, is dit voor iedereen herkenbaar. Is dat niet net hetgeen vroeger, nu en ook in de toekomst altijd zal gebeuren. Zeggen we niet allemaal wel eens iets fout in een moment van opwelling? En is het niet net makkelijk om bij de ander zijn zwakte te zoeken en die te misbruiken (of het nu gaat om voedselallergie, flaporen, een grote neus, heel groot of heel klein zijn, …)? Vroeger deden we dat mondeling, nu is het makkelijk, nu schrijven we het vlug even neer en het is weg. Alleen kwam het vroeger bij die persoon aan op het moment dat de woordenwisseling gaande was. Nu komt het op éénder welk moment aan. Dit komt heel anders binnen. Bespreek dit zeker met je kind en leer je kind hoe hiermee om te gaan. Niet ocharme, neen, dit is de dagdagelijkse realiteit waar alle kinderen mee geconfronteerd worden en niet enkel jouw kind (met toevallig een voedselallergie).
Gelukkig zijn we vandaag met z’n allen op ons opperbest en gaat alles er op zo’n dag liefdevol aan toe. Hoewel? Als het om voedselallergie gaat, merk ik in de dagdagelijkse praktijk dat er gezinnen zijn waarbij de ganse familie zijn uiterste best doet zodat ‘de allergiepatiënt’ lekker mee kan feesten. Anderzijds zijn er jammer genoeg toch ook regelmatig gezinnen waarbij ik hoor: ‘Goh, bij mijn ouders is het toch altijd weer een probleem. Mijn moeder vindt dat ik overdrijf. Dat bouillonblokje in de soep (met gluten) gaat echt geen problemen geven.’ En zo kan ik heel wat voorbeelden geven. Kerstmis is dan helemaal niet zo fijn. Weet, dat dergelijke vooroordelen, enkel komen door onwetendheid. Zorg ervoor dat je je ouders eens meeneemt als je een controleconsult hebt bij de allergoloog. Of neem ze eens mee naar de allergiediëtist.
Als ik, als allergiediëtist, een kerstwens mag uitbrengen, dan hoop ik dat elke moeder of vader met een jong kind met een voedselallergie, voldoende informatie krijgt van de arts of de allergoloog of de diëtist of … zodat jullie iedereen (telkens weer) voldoende juist kunnen informeren over de ernst en zodat jullie je kinderen kunnen leren dat ze alles kunnen blijven doen wat andere kinderen kunnen, alleen moeten ze rekening houden met hun allergie. So what! Oké, ook op deze manier zullen er nu en dan zich kleine issues voordoen maar die issues doen zich bij iedereen voor.
Geniet vandaag van het gezellig samenzijn,
Vele warme groetjes,
An