Meer dan 60 landen hebben een verplichting van allergenen op het etiket, en bij bijna allemaal wordt vis aanzien als een verplicht te vermelden allergeen.
Er worden meer dan 1000 verschillende vissoorten gevangen en verkocht over de wereld, en de eiwitten verschillen tussen de verschillende soorten. Om die reden is er geen test die de aanwezigheid van alle vis kan detecteren, zoals dat bijvoorbeeld wel het geval is bij ei, pinda of melk.
Australische onderzoekers hebben aangekaart hoe groot het probleem eigenlijk is.
De onderzoekers gebruikten ELISA-kits, een veelgebruikte testmethode voor voedsel, om vis op te sporen. Met deze kits vonden ze vaker eiwitten uit vissoorten die op het noordelijk halfrond leven, dan van vissen in de regio van het Asian Pacific.
Voor het onderzoek werden 57 stalen van rauwe en verhitte beenvissoorten (bijv. zalm, zeebaars, paling) getest. Bij 26 tot 61% van de stalen werd vis gevonden door de testkit. Daarnaast testten de onderzoekers 17 stalen van vis in blik: 65 tot 86% daarvan werden door de ELISA-kit opgepikt als vis. De negen soorten kraakbeenvissen (bijv. rog) en vijf soorten schelpdieren werden door geen enkele test herkend. Opvallend was dat veelvoorkomende Europese en Noord-Amerikaanse vissoorten zoals karper, kabeljauw en zalm sneller werden opgespoord dan de soorten uit het Asian Pacific.
Volgens één van de hoofdonderzoekers, betekent dit dat de detectie van vis flink moet worden verbeterd, anders kunnen etiketten foutieve informatie geven aan consumenten.
Bron: allergenbureau.net