Deze week een gastblogger in de pen. Bedankt, Amber.
Wanneer ze me als kind vroegen wat ik later wilde worden, antwoorde ik niet zoals mijn leeftijdsgenootjes ‘dokter’ of ‘leerkracht’ of ‘brandweerman’, maar ‘vegetariër’.
Al van jongs af aan werd ik getroffen door het leed dat dieren wordt aangedaan. Ik kon niet begrijpen waarom een varken, kip of koe anders is dan mijn kat en werd geslacht om op mijn bord terecht te komen. Na het bekijken van enkele documentaires waarin wordt getoond hoe vleeskoeien, legkippen en vee echt behandeld worden, stond nog voor mijn negende levensjaar mijn besluit vast: ik moest en zou stoppen met het eten van vlees en vis.
Mijn ouders waren er echter van overtuigd dat ik als opgroeiend kind de voedingsstoffen uit vlees en vis nodig had. Van hen mocht ik pas vegetariër worden aan het einde van mijn pubertijd, wanneer ik zo goed als volwassen zou zijn.
Hoewel ik heel wat bezwaren had tegen hun besluit, kon ik niet anders dan mij er bij neerleggen. Ik was nog jong en had nog niet de kennis die ik nu heb.
Toen ik 16 was, in mei 2017, kreeg ik ernstige maagproblemen. Mijn maag en darmen bleken ontstoken. Verschillende vormen van medicatie werden voorgeschreven, maar mijn klachten bleven aanslepen. Bovendien kon niemand me uitleggen hoe de ontsteking veroorzaakt werd. Uiteindelijk sprak ik met een ver familielid die gelijkaardige problemen had, dankzij haar kwam ik bij diëtiste An De Busser terecht. Vervolgens onderging ik een gastroscopie, voerde een lactose- en fructoseblaastest uit en schreef wekenlang nauwlettend op wat ik at. Dit gaf me eindelijk duidelijkheid.
De diagnose bleek levensveranderend: prikkelbaredarmsyndroom. Enerzijds voelde ik me opgelucht omdat ik eindelijk wist waarom ik zo vaak last had van krampen, constipatie, diarree, buikpijn en een opgeblazen gevoel. Anderzijds voelde ik me verward, omdat deze stoornis compleet onbekend voor me was. Buiten de achternicht die me aanraadde om hulp in te schakelen van een diëtiste, kende ik niemand met PDS.
Na de diagnose kwam eerst de lange en frustrerende eliminatiefase. Plotseling moest ik heel wat vertrouwde lekkernijen missen. In deze periode moest ik Fodmaps mijden, Fodmaps zijn kleine moleculen (koolhydraten) die slecht of niet opgenomen worden in de dunne darm en daardoor in de dikke darm terechtkomen. Bij mensen met PDS zorgt de malabsorbtie van Fodmaps voor heel wat ongemak. Vermits vleesvervangers (zoals peulvruchten, bepaalde noten en kant-en-klare veggieburgers) niet toegelaten zijn binnen het in aanvang strenge dieet, bleek het nog niet mogelijk om vegetarisch te eten.
Ik was zeer enthousiast toen ik eindelijk mocht beginnen met het introduceren van Fodmap-rijkere voedingsmiddelen. Opgevolgd door de diëtiste begon ik aan de uitgebreide introductiefase. Natuurlijk startte ik met het ‘testen’ van GOS, galacto-oligosacharide, de ‘suiker’ in o.a. linzen, kikkererwten en bonen. Deze zou ik later nuttigen als gezonde vleesvervangers. Gelukkig ondervond ik dat mijn darmen geen last hebben met het verteren van deze Fodmap. Het werd dus mogelijk om vlees in de toekomst te vermijden!
Mijn gevoeligheid voor fructose, fructanen en sorbitol maakt wel dat ik steeds alert moet zijn voor bepaalde voedingsmiddelen zoals mango, avocado, ajuin, maïs en honing. Toch eet ik sinds enkele maanden geen vlees en vis meer. Ik haal de nodige eiwitten uit tofu, tempeh, bonen, (kikker)erwten, quinoa, havermout, noten en zaden. Mijn kennis over voeding is enorm toegenomen en net als mijn liefde voor eten is ook mijn kooktalent gegroeid. Nu ik bijna 18 ben kook ik zelfs regelmatig voor het hele gezin.
Vroeger at ik overdag cornflakes, koeken, boterhammen. Slechts nu en dan wat fruit en groenten alleen ’s avonds wanneer mijn ouders gekookt hadden. Groenten en fruit waren duidelijk bijzaak, ik greep meer kant-en-klaar suikerrijke snacks. Nu eet ik geen vlees, vis en geraffineerde suikers meer en ook van kleurstoffen en smaakversterkers blijf ik weg. Gluten en lactose eet ik nog slechts af en toe, bijvoorbeeld in de vorm van een speltboterham of een stukje biologische geitenkaas. Bovendien eet ik enkel de eieren van mijn eigen kippen, die goed verzorgd worden en rustig rondscharrelen in de tuin. Natuurlijke voeding, veel groenten, fruit, zaden en noten en volle granen zoals rijst, haver en boekweit vormen de basis van mijn dieet.
Het volgen van een vegetarisch en aangepast lowfodmap dieet maakt me niet alleen gelukkig, het geeft me ook meer energie en levensvreugde en vooral veel minder buikpijn. Ik heb een hele weg afgelegd en het was zeker niet altijd even eenvoudig. Hoe mijn dieet verder zal evolueren weet ik niet. Misschien in de richting van veganisme? In ieder geval ben ik tevreden met waar ik nu ben. Een recente controle van mijn bloed toont aan dat ik geen tekorten heb. Tot verbazing van mijn ouders, is mijn proteïnegehalte zelfs hoger dan toen ik nog vlees at. Ik weet nu dat het belangrijk voor me is om zorg te dragen voor mijn lichaam: genoeg rust nemen, voldoende bewegen en voedingsmiddelen eten die mijn darmen niet overstuur maken en bijdragen aan een fit lichaam. Ik hou van mijn lichaam, inclusief gevoelige darmen en ik geniet van lekkere, gezonde voeding.
Wil je graag weten wat mijn favoriete veganistische lowfodmap receptjes zijn? Die tevens heel lekker zijn en eenvoudig te bereiden? Kom dan zeker terug voor de volgende blog.
Amber