Als je kind met een voedselallergie al een aantal anafylactische shocks gehad heeft, dan kan ik begrijpen dat je liever hebt dat zoon- of dochterlief gezellig thuis blijft. Thuis heb je alles onder controle, je weet perfect wat er in de kasten ligt, je weet wat je wel en niet kan kopen, …
Maar misschien denkt zoon- of dochterlief hier anders over? Hij / zij wil nieuwe vrienden leren kennen, met leeftijdsgenoten spelen, het avontuur tegemoet, … Vind je dit angstig?
Nu, dat is helemaal niet nodig. Tuurlijk mag jij je zorgen maken, daarom ben je ook moeder / vader. Maar de voedselallergie is nu éénmaal een deeltje van je kind en het is ook belangrijk je kind hier zo snel mogelijk mee te leren omgaan. Op kamp gaan met een voedselallergie kan, alleen zijn er enkele voorbereidingen nodig. Zo is het belangrijk de voedselallergie tijdig te melden aan de organisatie. Geef hen zo veel mogelijk details: hoe ernstig is de voedselallergie, welke reacties treden op, in welke mate moeten voedingsmiddelen geweerd worden, …
Mijn allergische dochter gaat sinds haar 7 jaar op kamp. Ze kiest zelf haar kamp uit en is al met verschillende organisaties weg geweest. Dit jaar, voor de eerste maal, koos zij een kamp van Activak. En jawel, een kamp in het Zuiden van Frankrijk, … Klinkt zalig, maar dan krijg je het toch even warm als bezorgde mama. Net als de voorgaande jaren heb ik onmiddellijk een mailtje gestuurd met de melding dat mijn dochter een hevige pinda-allergie heeft en dat het belangrijk is dat alle pinda’s geweerd worden. Onmiddellijk kreeg ik een mailtje terug dat dit geen enkel probleem was en dat ze iedereen grondig gingen briefen. Enkele dagen later kreeg ik een mail als ouder van een kind dat mee gaat op Activak kamp. In deze mail stond ontzettend mooi verwoord dat er een deelnemer een pinda-allergie heeft en dat om deze reden niemand pinda’s of voedingsmiddelen die pinda’s bevatten (zoals snickers, m&m’s, …) mogen meenemen. Er werd nog eens uitdrukkelijk vermeld dat er zeker niets in de bus aanwezig mag zijn. Oef, ik was al een beetje gerustgesteld.
Daags voor vertrek kreeg ik een telefoontje van de hoofdmonitor. Zij wou nog even bellen en informeren over de medicatie, de epi-pen, … Nu was ik helemaal klaar om haar te laten vertrekken (dit had ik nog nooit meegemaakt). Voor het vertrek is er telkens nog een kort woordje van de organisatie en ook hier vertelden ze nog eens even het belang van afwezigheid van pinda’s. Alle monitoren zijn nog even een babbeltje komen doen, hebben de trainer epi-pen (dit is een oefenpen) getest en dan zijn ze vertrokken.
Na 10 dagen is mijn dochter super content thuis gekomen. En zoals het jeugd betaamt, moest er onmiddellijk via chat, messenger, what’s app of wat dan ook, contact opgenomen worden met de nieuwe vrienden. Volgend jaar wil ze terug met haar nieuwe vrienden op kamp.
Dus soms is het nodig om de angst even opzij te zetten. Voldoende informeren blijft enorm belangrijk en daarna is het tijd om te vertrouwen.
An