Deze keer geen receptje maar een blogbericht over het leven met een voedselallergie of -intolerantie. Ook op vakantie zorgt het vaak voor een uitdaging. Dit jaar zal de vakantie er waarschijnlijk iets anders uit zien, maar toch leek het me nuttig om mijn ervaringen met jullie te delen. Misschien is er bij jou wel net een allergie vastgesteld of ben je nog zoekende in een nieuw eetpatroon? I feel you!
Vier jaar geleden, rond deze tijd, kreeg ik namelijk de diagnose coeliakie. Amper een paar weken na de diagnose zou ik op vakantie vertrekken. Ik moet je waarschijnlijk niet vertellen dat dit als een immense uitdaging voelde.
Ik had weinig energie, voelde me 70% van de tijd slecht en opeens bleek dat ik mijn eetpatroon grondig moest aanpassen. Het leek als een onmogelijke opdracht, een berg om te beklimmen. En alsof die berg in België nog niet hoog genoeg was, moest ik ineens ook in het buitenland mijn weg zien te vinden. Ondanks dat ik blij was om eindelijk een diagnose te hebben, was de weerstand enorm groot.
Ik heb in het begin vaak gedacht: “Als ik gewoon een beetje minder zal het ook wel lukken”. Maar niets bleek minder waar. Na een paar weken had ik door dat enkel een volledig glutenvrij dieet kon baten. Dokter Google hielp me wel op weg, maar toch ben ik, achteraf bekeken, blij dat ik ook bij een diëtist langsging. Die hielp namelijk om de overvloed aan informatie te bundelen en mee na te denken over hoe ik de overgang naar glutenvrije voeding kon aanpakken. Ondanks deze tips was het toch een parcours met de nodige obstakels. En ook de eerste vakantie verliep niet vlekkeloos. Maar gaandeweg ontdekte ik dat er best al wat landen bekend zijn met glutenvrije voeding. Wist je trouwens dat veel regio’s in Slovenië, Spanje en Italië heel toegankelijk zijn voor reizigers met coeliakie? Vaak hebben ze zelfs een duidelijke vermelding van de allergenen, iets wat hier in België niet altijd het geval is. Als het toch niet duidelijk vermeld staat of je bent onzeker omdat je de taal niet spreekt, zijn er handige kaartjes beschikbaar in verschillende talen (https://coeliakie.be/publicaties/reispasjes). Er staat duidelijk op welke ingrediënten je wel en niet mag eten.
In België kan een zakboekje met uitleg rond alle mogelijke ingrediënten helpen om duidelijkheid te scheppen in de supermarkt. Iets waar ik in mijn eerste jaar glutenvrij eten heel dankbaar om was! Je kan beide producten bestellen via de website van de Vlaamse Coeliakievereniging. Vorig jaar bracht ik voor het eerst ook een bezoek aan hun jaarlijkse wintermarkt. Je vindt er verschillende gekende en minder gekende producenten die allemaal glutenvrij lekkers aanbieden. Bovendien kan je er heerlijke artisanale wafels eten zonder zelf de keuken in te duiken!
Op vakantie neem ik steeds een pakketje crackers, mueslirepen en noten,… mee voor ‘noodgevallen’. Dat je bij sommige luchtvaartmaatschappijen gratis extra bagage kan meenemen ontdekte ik zelf nog niet zo lang geleden. Zeker handig als je voor een paar weken op weg gaat.
Ben je op zoek naar originele restaurantjes, een gezonde lunch of glutenvrij gebak? Dan kunnen apps als Tripadvisor of een simpele Google-search helpen om al die verborgen plekjes te ontdekken. Er zijn tegenwoordig ook apps waarmee je producten kan scannen om te weten of ze glutenvrij zijn of niet. De wereld is er sterk op vooruit gegaan voor mensen met coeliakie, en ook vegan eten (dus lactosevrij) wint sterk aan aandacht.
Wat ik op die vier jaar bovendien geleerd heb is dat je best wel respect mag vragen voor je allergie of intolerantie. Zowel in België als in het buitenland mogen we van restauranthouders en de voedingsindustrie verwachten dat ze op de hoogte zijn van de allergenen in hun voeding. Of dat ze op z’n minst de moeite doen om het op te zoeken wanneer we er naar vragen. Zolang het maar op een beleefde manier gebeurt.
Conclusie van het verhaal: Ook al lijkt de berg soms te zwaar om te beklimmen, toch leer je er gaandeweg wel mee omgaan en mag het je zeker niet tegenhouden om buiten te komen of op restaurant te gaan. Er zijn hulpmiddelen beschikbaar, maar de beste raad die ik kan geven is bovenal: Durf te vragen!
Liefs,
Tess