Functionele darmaandoeningen bij kinderen

Functionele maagdarmaandoeningen bij kinderen komen vaak voor. Deze aandoeningen zijn gelinkt aan de hersen-darm as en worden omschreven als onschuldig.
Niettegenstaande ouders ongerust zijn, de kinderen angstig … Hierdoor worden artsen vaak onder druk gezet om extra testen uit te voeren zodat er geen ernstige aandoeningen over het hoofd worden gezien.

Zijn functionele maagdarmaandoeningen bij kinderen gelijklopend met deze bij volwassenen?
Er zijn veel raakpunten, bijvoorbeeld prikkelbare darmsyndroom (pds) komt bij beiden voor, maar toch zijn er belangrijke zaken die een onderscheid maken tussen beiden, namelijk:

Het ontwikkelingspatroon van de patiënt (van kind naar adolescent)
De rol van de omgeving (gezin, school, klasgenoten, andere zorgverstrekkers)
De beperkte beschikbaarheid van behandelingen goedgekeurd voor kinderen
Levensstadium
De bezorgde ouder zoekt medische hulp, niet de patient zelf
Diagnose bij kinderen
Er bestaat geen biomarker, hierdoor kan de diagnose enkel gesteld worden op de aanwezige symptomen. Deze criteria worden vooropgesteld in de Rome criteria, waardoor ze goed gedefinieerd en gevalideerd zijn.
Doordat de diagnose enkel op symptomen gebaseerd is, ondergaan de kinderen vaak onnodige testen. Reden hiervoor? Ouders willen een oorzaak voor de aanwezige pijn en hopen dat als de oorzaak gevonden is, er een behandeling kan volgen die leidt tot een definitieve oplossing. Behandelaars moeten erkennen dat er geen onderliggende aandoening is. De chronische pijn is de ziekte. Er zijn geen testen nodig. Uiteraard moet de behandelaar wel gekend zijn met de aandoening op zich, pds, en gekend zijn met de Rome criteria. Daarnaast moeten alle signalen en symptomen die aanzien worden als ‘rode vlaggen’ herkend worden. ‘Rode vlaggen’ zijn signalen waarbij het absoluut WEL nodig is om onderliggende aandoeningen uit te sluiten.

Behandeling van functionele maagdarmaandoeningen bij kinderen
De behandeling is gebaseerd op een aantal pijlers:

Het is een positieve diagnose, geen exclusie-diagnose (dwz de Rome criteria moeten aanwezig zijn (positief = aanvinken (dat is er wel); exclusie = doorstrepen (dat is er niet))
De behandeling bestaat uit het onder controle brengen van de symptomen waardoor het kind terug normaal kan functioneren.
De behandeling bestaat uit verschillende aspecten. De pijntriggers moeten gevonden en behandeld worden (bijvoorbeeld constipatie, opgeblazen buik, voedselintolerantie …). Er zijn hulpmiddelen nodig om de pijn onder controle te brengen en te houden.
Psychosociale angsten moeten onderzocht en behandeld worden.
PDS bij kinderen vereist een multidisciplinaire aanpak, met als belangrijkste doel terug normaal functioneren. Elke leeftijd vereist een andere aanpak.

Bron: Disorders of gut-brain interaction in pediatrics: A few observations – Samuel Nurko MD MPH (https://theromefoundation.org/dgbi-pediatrics/)