Van 14 tot 20 mei 2017 is het in Amerika ‘food allergy awareness week’. Tijdens deze week zijn er allerhande campagnes om iedereen nog beter te informeren rond voedselallergie. En hier is nood aan.
Wist je dat wereldwijd:
- 1 op 13 kinderen een voedselallergie heeft.
- Alle 3 minuten iemand doorgestuurd wordt naar de spoeddienst met een ernstige allergische reactie.
- 8 voedingsmiddelen verantwoordelijk zijn voor 90% van alle allergische reacties.
- Deze 8 voedingsmiddelen melk, kippenei, pinda, noten, soja, tarwe, vis en schaal- en schelpdieren zijn.
- Voedselallergie op eender welk tijdstip kan optreden en los staat van je origine.
- Er nog steeds te weinig kennis is omtrent voedselallergie en te veel mensen niet weten wat te doen als iemand heftig reageert.
Als allergiediëtist proberen we mee te werken aan de doelstelling om voedselallergie bekender te maken en iedereen op een correcte manier informatie te geven. Ook als ervaringsdeskundige (mama van) is de nood hoog om alle informatie breed te verspreiden.
Regelmatig worden we immers geconfronteerd met mensen die het probleem minimaliseren, of zelfs erger, er geen rekening mee houden. Je moet al sterk in je schoenen staan om telkens opnieuw je verhaal te doen en te eisen dat men luistert en er dan ook nog iets mee doet.
Ik schreef al meermaals over mijn dochter die een ernstige pinda-allergie heeft. Gisteren mochten we jammer genoeg nog eens ervaren hoe alert je steeds moet blijven. In het verleden (>4 jaar geleden) deed ze 2x een anafylaxie (1 x accidentale inname, 1x zonder inname maar aanwezigheid in de buurt). Uiteraard blijf je waakzaam, want je wil dit niet opnieuw meemaken. Als er een tijdje niets gebeurt, word je toch (min of meer) wat gerustgesteld. Tot gisteren. Thuis aten we een klassieke warme maaltijd en daarna was het tijd voor de dansles. Tijdens de dansles voelde mijn dochter zich niet al te best. Onderweg naar huis kriebelde haar tong en kreeg ze jeuk. Eénmaal thuis werd ze kortademig, knalrood en een beetje later bomvol galbulten. Medicatie (antihistaminica en cortisone) hielpen niet en de reactie zette door. De adrenalinepen was nodig. Waarschijnlijk at er een meisje van de groep pinda’s vlak voor de les of lagen er op de grond verdwaalde pindaresten?
Ik kan jullie zeggen, dit is niet fijn en we zijn weer gewaarschuwd (want laat ons eerlijk zijn, af en toe wordt de epi-pen wel eens vergeten).
Pinda’s zullen door mijn dochter en ons gezin altijd en overal geweerd moeten worden. Maar tegelijkertijd wil ik diegenen die dit herkennen ook geruststellen. De epi-pen redt levens dus probeer die angst opzij te zetten. Doe wat je graag doet en blijf dit doen maar zorg dat je die pen altijd bij je hebt. En spreek erover, telkens opnieuw! Hoe meer mensen ervan op de hoogte zijn, hoe makkelijker het voor je wordt.
Is dit een ver-van-je-bed-show en ken je niemand met een voedselallergie besef dan dat een voedselallergie reacties kan geven bij de kleinste hoeveelheid, zelfs zonder dat die persoon het zelf eet.
Iedereen reageert verschillend, dergelijke hevige reacties komen gelukkig niet zo vaak voor. Als je kans maakt op zo’n heftige reactie, zal de dokter dit zeker met je besproken hebben. En dan weet je hoe belangrijk die epi-pen is. Is dit nooit met je besproken, dan zal je weinig tot geen kans maken op een zeer heftige reactie. Uiteraard moet je in beide gevallen je voeding aanpassen, daar kan je niet onderuit. Niet leuk, maar het hoort er nu eenmaal bij.
Groetjes,
An