Vandaag mogen we een blog van Gunter Van Dijck met jullie delen. Gunther is de voorzitter van Allergienet vzw.
Een sprookje is meer dan zomaar een kinderverhaaltje. Het zijn mondelinge volksvertellingen die ons een levensles moeten leren. Maar je weet hoe het gaat met informatie die mondeling verteld werd. Na vele jaren gaat de initiële boodschap al eens verloren. Dat is volgens mij ook het geval met één van de meest beroemde sprookjes: Sneeuwwitje.
Beeld u in dat Sneeuwwitje niet op de vlucht was, maar eerder een onhandelbare tiener die wou ontsnappen aan de ouderlijke autoriteit. Misschien was er helemaal geen oude heks in het sprookje van Sneeuwwitje. Maar een oprecht vriendelijk oud vrouwtje die uit dankbaarheid een gezonde appel wou delen. Kon zij toch niet weten dat Sneeuwwitje een ernstige voedselallergie had. Nee, er was helemaal geen sprake van gif.
Sneeuwwitje deed een zware allergische reactie, soms ook wel eens een anafylactische schok genoemd en viel ten gevolge van hypertensie bewusteloos neer. Haar bloeddruk daalde zodanig dat haar ademhaling en hartslag wegvielen. Of in haar geval bijna dan toch. Die arme drommels van een dwergen hadden nog nooit van allergie gehoord. Laat staan van een EpiPen. Dus dachten ze dat het afgelopen was met hun goedkope huishoudhulp. Uiteraard waren ze daar erg verdrietig om. Ook toen al was het een echt probleem om goede hulp te vinden.
Gelukkig was er nog die prins die als ambulancier van dienst de moeite nam om toch nog eens na te kijken of die arme schoonheid wel echt het tijdelijke voor het eeuwige had ingewisseld. Onder de indruk van haar schoonheid deed hij zijn uiterste best om mond op mondbeademing toe te passen en na een kwartiertje intens blazen kwam onze schoonheid er terug door. Overduidelijk een geval van allergie voor appel.
Gelukkig is het vandaag veel beter gesteld met onze kennis van allergie en kunnen we rekenen op jarenlange wetenschappelijke kennis. Allergie is belangrijk in onze samenleving. Dat merk je aan het taalgebruik. Ik hoorde onlangs nog iemand zeggen: ‘Ik ben allergisch aan belastingen!’. Nog maar te zwijgen over al die mensen met naaldangst die plots claimen allergisch te zijn aan vaccins. Dus ja, de term allergie is gekend. Behalve dan door onze bakker. Want ondanks duidelijke instructies slaagt hij erin om iedere keer weer een taart te maken waar er ongevraagde en onwelkome ingrediënten op zitten. De laatste keer waren het amandelschilfers.
Maar het is niet omdat de term ‘Allergie’ goed ingeburgerd is dat iedereen goed beseft wat de mogelijke gevolgen zijn. Of hoe moeilijk het soms is als ouder of persoon met voedselallergie om een gezond menu samen te stellen. Laat staan dat het altijd weer een uitdaging is om sociaal uit eten te gaan.
Maar zoals wijlen Johan Cruijff ons leerde, ieder nadeel heeft zijn voordeel. In het geval van mensen met voedselallergie, misschien zelfs meerdere. Want wij zijn vaak erg bedreven en geoefend in verschillende talenten. Onthoud alvast de volgende bij een eventuele sollicitatie: organisatietalent, voorlichting, zelfevaluatie, precisie en analyse (van al die ingrediënten te lezen). Ook communicatie is één van onze sterkste punten. Herinner je nog dat gesprek? ‘Waarom eet jij dat niet?’. Waarop we onmiddellijk met veel enthousiasme weer uitleggen wat een voedselallergie is.
De levensles uit dit sprookje is: allergie is gevaarlijk en je kan maar best je werkgever en andere mensen vertellen over de mogelijke gevolgen. Laat dat nu één van de doelstellingen zijn die wij als allergienet blijven doen. Mensen informeren, omdat we weten dat dit nodig is. Want er is niet altijd een prins beschikbaar die ons prikt met een adrenalinespuit.
Gunter Van Dyck, voorzitter van Allergienet VZW
