FPIES (Food Protein Induced Enterocolitis Syndrome) is een niet-IgE-gemedieerde voedselallergie die zich vooral uit door ernstig braken, diarree en dehydratatie bij zuigelingen. Net zoals bij andere voedselallergieën wordt de reactie veroorzaakt door het eten van een specifiek voedingsmiddel.
De meest voorkomende triggers zijn koemelk, soja en granen (rijst, haver, gerst).
FPIES-symptomen beginnen op jonge leeftijd, bij zuigelingen, na de introductie flesvoeding op basis van koemelk of soja. Oudere zuigelingen kunnen FPIES ontwikkelen bij de start van vaste voeding, bijvoorbeeld wanneer ze starten met het eten van rijst, haver, gerst … Meestal gebeurt dit op de leeftijd vanaf 4 maanden.
FPIES wordt wel vaker fout gediagnosticeerd als een mogelijke infectie of een buikvirus, aangezien de symptomen nogal gelijkend zijn.
Typische symptomen voor FPIES zijn: ernstig braken, diarree (soms ook met bloed), gewichtsverlies, dehydratatie, lusteloosheid en failure to thrive (= onvoldoende gewichtstoename waardoor het kind onvoldoende evolueert).
Het braken en de diarree treden meestal pas op een aantal uren nadat het voedingsmiddel gegeten werd, waardoor een link met voeding niet altijd meteen gevonden wordt.
In tegenstelling tot het diagnosticeren van andere voedselallergieën, kan FPIES niet gediagnosticeerd worden via bloedanalyse of een huidpriktest, aangezien het een niet-IgE-gemedieerde voedselallergie is. Het is dus vooral op basis van de symptomen en het moment waarop deze ontstaan zijn, dat de diagnose gesteld kan worden.
De behandeling van FPIES bestaat uit het strikt vermijden van het voedingsmiddel die de klachten veroorzaakt.
Zuigelingen die bijvoorbeeld reageren op koemelk, zullen een koemelkeiwitvrije flesvoeding moeten drinken.
Nog een belangrijk noot: FPIES komt eerder zelden voor bij zuigelingen die exclusief borstvoeding krijgen. Baby’s die eerst borstvoeding krijgen en daarna overschakelen op flesvoeding als volledige of aanvullende voeding kunnen FPIES ontwikkelen.
De meeste kinderen zullen uit FPIES groeien tegen de leeftijd van 3 à 4 jaar.
Bron: ACAAI.org