Vandaag zitten we midden in de corona crisis. Laat ons even terug gaan in de tijd. 3 weken geleden, de laatste zaterdag van de krokusvakantie, had ik met mijn dochter een dagje naar het shoppingcenter gepland. De eerste berichten van corona sijpelden binnen, mensen werden al wat achterdochtig.
Mijn dochter had net 5 dagen een kampje begeleid aan kinderen van 8 jaar. Uiteraard waren er verschillende kinderen verkouden, het is dan ook winter (hoewel een heel zachte winter). Zaterdagmorgen staat mijn dochter op met … je kan het al raden – een verkoudheid (snotteren, snotteren, snotteren). In het shoppingcenter voelde mijn dochter zich van minuut tot minuut harder bekeken, mensen gingen zelfs om. Je zag ze denken: ‘Wat doen die hier?!?’. Enkele dagen later was haar verkoudheid gelukkig verdwenen.
3 weken later is het ondenkbare gebeurd, met z’n allen zitten we er middenin. Verpleegkundigen, artsen, zorgkundigen … zetten zich allemaal in en geven het beste van zichzelf. Zij verdienen een mega dikke pluim. Het is belangrijk dat iedereen vandaag zijn verantwoordelijkheid opneemt en zich houdt aan de genomen maatregelen.
Maar mensen vergeten wel eens dat we ons op dit moment ook volop in het pollenseizoen bevinden. Dus ja … heel wat mensen lopen te snotteren, niezen … En neen, zij zijn niet allemaal besmet met corona. Ik ken mensen met een pollenallergie die zelfs niet meer buiten durven komen, louter uit angst voor reacties van de omgeving. Laat ons vandaag daar even bij stilstaan en laat ons er vanuit gaan dat iedereen dit serieus neemt.
Ook ik heb m’n diëtistenpraktijk even ‘on hold’ gezet, ‘face to face’ consulten zijn geannuleerd. Enkel de noodzakelijke begeleiding gaat door maar dan op een andere manier, bijvoorbeeld telefonisch of via videoconsult.
Dat maakt ook dat er ruimte vrijkomt om zaken op te pikken die er anders jammer genoeg overschieten en dat zowel privé (bijvoorbeeld een boek lezen, met het gezin tuinieren, samen koken …) als professioneel. Ken je dat ‘to do’ lijstje waar de zaken zonder deadline altijd naar onder schuiven en onderaan onaangeroerd blijven staan? Tijd om dat lijstje onder handen te nemen en onderaan te starten in plaats van bovenaan. Neen, we gaan niet mopperen. Er zijn ook positieve kanten, zo heb ik een nieuwe digitale manier van werken leren kennen, zo heb ik ontdekt hoe iedereen mekaar probeert te helpen waar nodig …
Buiten het feit dat we met z’n allen hopen om de curve te kunnen ombuigen en dat gaat ons lukken, hoop ik toch dat het zonnetje (net als de voorbije dagen) z’n best blijft doen. Kunnen jullie, net als ik, ook zo instant gelukkig worden van die heerlijke zonnestralen?
Zorg goed voor jezelf en je omgeving,
Groetjes,
An